بررسی اثر بخشی دو روش آموزش چند رسانه ای و سنتی بر مهارت کنترل پرخاشگری دانشجویان دختر دانشگاه اراک در سال تحصیلی (89-88)

در این پژوهش تأثیر دو شیوه آموزشی چند رسانه ای ها و سنتی بر روی مهارت کنترل پرخاشگری دانشجویان مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش نیمه تجربی می باشد. نمونه تحقیق شامل 30 نفر دانشجوی روانشناسی دانشگاه اراک می باشد که به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند در گروه آزمایش آموزش کنترل پرخاشگری از طریق چند رسانه ای ها و در گروه کنترل آموزش تنها از طریق روش سنتی ارائه می شد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه پرخاشگری (agq) می باشد. در ابتدای دوره آموزشی پیش آزمون مهارت کنترل پرخاشگری و پس از 8 هفته (هر هفته 2 جلسه) اجرای آزمایش در انتهای دوره پس آزمون به آزمودنی ها ی دو گروه داده شد. نتایج پیش ازمون دو گروه آزمایش و کنترل نشان می دهد که بین میانگین کنترل پرخاشگری دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. که دلالت بر همگن بودن دو گروه دارد.نتایج تجزیه و تحلیل داده های پس آزمون نشان داد که گروهی که در دوره آزمایشی آنها چند رسانه ایها بکار رفته بودکنترل پرخاشگری دانشجویان موثرتر بوده است. همچنین در پیش آزمون دو گروه آزمایش و کنترل نشان داده شد که بین میانگین کنترل پرخاشگری دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. بنابراین دو گروه آزمایش و کنترل همگن هستند.به طور کلی چند رسانه ای ها در کنترل پرخاشگری موثرتر از روش سنتی عمل کردند. با توجه به نتیجه پژوهش، توصیه می شود که در کلاس های اموزشی جهت کاهش پرخاشگری علاوه بر روش های تدریس سنتی از چند رسانه ای ها نیز استفاده شود.